کافی ست نقشه ی جغرافیایی ده سال پیش استان خودم را با نقشه ی امروز آن مقایسه کنم. تخصّص زیادی نمی خواهد که بفهمم مناطق خوش آب و هوا و پر از رود که تنها تفاوت شان با شمال کشور در این بود که هوای شرجی نداشتند، الان به مناطقی خشک و بی آب و علف و بدون رود تبدیل شده است. کشاورزی بی رونق، باغ های خشک، چاه های کم آب... .
حالا این منطقه ی کوچک را در مقیاس کشور تصوّر کن. که مرزهای خشکی و بیابان رو به گسترش باشد و باغ ها و زمین های کشاورزی در حال خشک شدن... . این که مردم و دولت هرکدام چقدر در این قضیه سهیم هستند مهم است؛ ولی مهم تر این است که کم کم باید باور کنیم که سرزمین ما در حال تشنه شدن است و اگر او را در نیابیم تشنگی او، جای خود را به عطش خواهد داد. زمین هم مانند ما انسان ها جان دارد. آدم تشنه ای که توانش کم شده باشد،. در نبردهای امروز دنیا چگونه می تواند در برابر ابرقدرت هایی که برای نابودی این سرزمین و آرمان هایش خواب های زیادی دیده اند مقاومت کند؟
امروزه اهمیت آب منحصر به استفاده ی خوراکی و مصارف صنعتی و کشاورزی نیست. در عصر ما، اهمیت هیدروپلیتیکی آب خیلی پررنگ تر از موارد دیگر شده است. برای مثال شعاری که اسراییل برای برپایی و گسترش تمدن اش در نظر گرفته،(یعنی از نیل تا فرات) شعاری هیدروپلیتیکی(جغرافیای سیاسی وابسته به آب) است. به گفته ی کارشناسان بین المللی، جنگ جهانی سوم بر سر آب خواهد بود، زیرا هرجا که آب باشد قدرت هست و هرجا که قدرت باشد، تمدن شکل گرفته و گسترش می یابد. سرزمینی که تشنه باشد، کم رود باشد و با خشک سالی روبه رو باشد تاب و توانش برای مقاومت در برابر مخالفان کم می شود. چه برسد به اینکه بخواهد تمدن و فرهنگ خود را به جهان معرفی کند. در حال حاضر، داشتن منابع آبی فراوان یک امتیاز بزرگ محسوب می شود. و منطقه ای که این امتیاز را دارا باشد، مورد توجّه کشورهایی که ادعای گسترش تمدّن و حکومت جهانی دارند قرار می گیرد. تمدّن بزرگ اسلامی که ما به دنبال برپایی آن هستیم، هم از این قاعده مستثنی نیست.
باید چاره ای اندیشید... باید همه ی همّت مان را به کار ببندیم. تا رحمت الهی بر این سرزمین تشنه فرود بیاوریم. می توان با به کار گرفتن فناوری های آبی و دانش های مربوط به حوزه ی آب و دعا به درگاه پروردگار، رحمت بی کران او را بر سرزمین مان فرود آورد.
ش